 |
| ZANA PIRA |
VETËM NJË KTHESË ISHTE
Ah , sa fort dua
Të flasi me gjuhen
E Diellit
Nga kēndvështrimi im
E tē çenit femër
Sepse nuk dua tē përqafohem
Me egërsirat e pasqyres
Qoftē edhe për një çast
T'ju tregoj se gjithçka nuk ekziston
Në të tashmen e rrejshme
Që nuk e merrë dot
Asnjë përgjigje
Nga asgjëja
Apo nga vet gjëja
Edhe nēse gjakosem
Për token t'ime luftë bēj
Me vetvetën
Vetëm me vetëveten
Atëhere Poplli im
Mos mē lini
Të bërtasi s'i e çmendur
Nëpër vende ku ka maska
Askujt nuk i përgjigjem
Njëanshëm
Edhe pse tē gjitha përgjigjet
Njëanshëm
Adresohen
Kundër meje
Me të njëjtën urrejtje
Mos mendoni se ju përgjigjem
Jo!
Jo!
Unë kam dëshirë
Të rroj
Po edhe shpesh
Të vdes
Sepse
Më besoni
Mbrëmë kam fjetur
Me engjujt
Udhëve pa udhē
Që nuk ekzistonte
Dot mesi
As në tokë
As në qiell
Vetëm një trekëndësh
Në një kthesë
Ishte ndarë
Në dysh
Nëpër valigjen t'me
Të shqyer
Rrokullisej
E rrokullisej...
LABIRINTEVE TË KOHËS
Labirintheve té kohés
Udhétova udhëve pa udhë
Për gjatë natés
Duke i kafshu gishtérinjté e dorés
Papritmas më shfaqet
(Artemida) e përlotun
Mbéshtillet né pagjumësinë e universit
Kalldërmeve t'radhëtisë dënesë
Ndërsa unë zvarritësha disi e hutuar
Herë djathtas herë majtas
Koridoreve të legjendës
pa e hapun dritaren
Vetëm (Doruntinën) e pashë
Të pragu i konakut
Ku Fryente një erë e hazdisun
Me shi
Drejt meje vinte si me magji
Mveshun me lëkuren e gjarprit
Atë natë datën nuk e mbaj mend aq
Veçse akt dhunimi ishte
Po ishte besomni se po
Në çast i thash vetés dërgoma një engjëll
Të vdesi jashtë kësaj kohë pa e ditun se kush jam
Apo të rroj si një grua e trishtuar
Në k'të cep të botés.
Ah sërish më thoni si të doni
Unë tashmë me boten
Dialogova me gjuhen e paqes
Vetém me Gjuhën e paqes
Dhe burrë shtetasëve t'botes
JU thash se Shekspirin e lexoj
Njësoj si Betovenin...
BRITMA
Mos, i dëgjoni
Britmat e Qenve endacak
Shiu i kriposun
Shpërlan mëkatet
Në errësirë t'mjegullt!
Përtej dhimbjeve
Erritohen plagtë
E zjarrmisë vrastare
Në heshtjen t'ime
Trishtë!
Thon koha vdesë s'i rrallë
Dhe nuk varroset , tërësisht
S'i vjen agmia e vdekjes
Brendinë e kolapsit
nuk i dihet
Kurrë!
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire