 |
| Shpresa Zurnaci |
KUR HYJ NË LIBRA
Neper libra shpeshe edhe humbas
Mes fjaleve diku harrohem
dhe gjuha me perzihet kur flas
keshtu mes dy gjuhesh kur jetohet
Dua te mbetem mes librave aty
te mos dal asnjehere nga to
se shpirti me pushon kur hyje
tek flas ne shqip, si e marr me to.
GJASHTË VITE PA TY
Kalojne vitete per mua nje shekull
Mungesa per ty nuk ka rreshtuar keto dite
E ndjeje veten te ngulfatur
Nuk po mesohem te jetoj pa ty
Loti me shoqeron nga ajo dite
Jeta çdo dite me rrezon
Çdo qelize e imja vuan
Te mbaj ne kujtimet me te mira
Nga mendimet qe kur isha femije
E shikoj shikimin tend mes shume njerezve por nuk mund ta gjeje
Te kerkoj me kujtese e fetyra jote me shfaqet duke buzeqeshur
Vdekja jote me la nje dhimbje qe askush nuk mund ta sheroje
Ndersa dashuria jote me kujtime qe askush smund te me ma marre
Nuk di si ta pershkruaj kete ndjenje
Boshllekun qe kam ne zemer kur ti sje
Te theme qe me mungone eshte pak
Ti me mungone me shume se kjo fjale
SOT ME KUJTIME JAM ZGJUAR
(Babait tim, në gjashtë vjetorin
e ikjes në amshim)
Sotë ndihem e mërzitur e plote mall
Kafeja ne filxhan më shtonë dhimbë
Ikën gjashtë vite, kujtoj babanë
Dhe ky filxhan i tijë si kujtim
Ikin vitet e motet pa ty
E koha sa kalon e ikën
Por kujtimi dhemb si atëher si sot për ty
Ky gjashtevjetor me zgjoi dhimben
Filxhanin ne dore e mbaj
sikur dorën tende dikure
Sikur e ndjej se dora e jote gjurme la
mbi ballin e filxhanit, e ta ruan
Sote u zgjova me kujtimin per ty
Dhe me filxhanin qe me le kujtim
Dhimbja më eshte trazuar me lot në sy
Baba, ty duke te kujtuar
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire