 |
| Ragip SYLAJ PESHA E FJALËS |
Ragip SYLAJ
LETËR RAGIP SYLAJT NË SLLAPUZHAN
Merre me mend të ecja gjurmëve tua
Do të isha më afër plakjes
Të ecje udhëve të mia
Do të ishe më afër përflakjes
...
Të ishe brenda lëkurës sime
S’di sa do ta doje veten
Të isha brenda qenies sate
S’di sa do t’harlisesha për jetën
E, kemi të njëjtin emër e mbiemër
S’di cilit na bie i ngushtë e cilit i madh
Kemi thithur të njëjtin ajër
Kemi soditur të njëjtin peizazh
Të isha unë ti, unë s’do t’isha unë
Sikur t’ishe unë, do t’ishe dikush tjetër
Ti do t’ishe më i ri se vetvetja
E unë diçka më i vjetër
Të isha unë ti
S’di në do t’isha i dehur a esëll
T’ishe - unë, midis librash e dorëshkrimesh
Do të humbje si n’mjegull
Kur i marr me vete katundin vegimet
Ty të mbeten veç ëndrrat kujtimet
Kur i merr me vete gurët e malet
Mua më mbeten veç përroskat e varret
Kur kam unë etje, ti mund të kesh uri
Kur dashuroj unë, mos vallë ndien mëri
Mos je ana tjetër e diellit tim
Apo vetëm hije e lutjes për shpëtim
Këtë letër po e shkruaj unë apo ti
Njëri gjakftohtë tjetri në trans
Letër Ragip Sylajt në Sllapuzhan
A rëtel pigaR tjalyS ën nazhupallS
Dy njerëz brenda të njëjtin emër
Si ndër të njëjtën çadër t’mërzisë
Si dy gjysma ëndërrimtare
Si dy gjysma t’vetmisë
Njëri mund t’jemi ylli n’orbitën e vet
Tjetri vetëm ishull që pranverën prêt
Merre me mend të ecje gjurmëve t’mia
Do të bëheshe krejt si unë
Të ecja gjurmëve tua
Ndoshta s’do të mbetesha në furtunë
Merre me mend të ecnim një shtegu
Me t’njëjtën etje, uri e brengë
Do t’ishim ylber me vetëm një ngjyrë
Me t’njëjtën pendesë me t’njëjtën këngë...
(24 nëntor 2013)
Do të isha më afër plakjes
Të ecje udhëve të mia
Do të ishe më afër përflakjes
...
Të ishe brenda lëkurës sime
S’di sa do ta doje veten
Të isha brenda qenies sate
S’di sa do t’harlisesha për jetën
E, kemi të njëjtin emër e mbiemër
S’di cilit na bie i ngushtë e cilit i madh
Kemi thithur të njëjtin ajër
Kemi soditur të njëjtin peizazh
Të isha unë ti, unë s’do t’isha unë
Sikur t’ishe unë, do t’ishe dikush tjetër
Ti do t’ishe më i ri se vetvetja
E unë diçka më i vjetër
Të isha unë ti
S’di në do t’isha i dehur a esëll
T’ishe - unë, midis librash e dorëshkrimesh
Do të humbje si n’mjegull
Kur i marr me vete katundin vegimet
Ty të mbeten veç ëndrrat kujtimet
Kur i merr me vete gurët e malet
Mua më mbeten veç përroskat e varret
Kur kam unë etje, ti mund të kesh uri
Kur dashuroj unë, mos vallë ndien mëri
Mos je ana tjetër e diellit tim
Apo vetëm hije e lutjes për shpëtim
Këtë letër po e shkruaj unë apo ti
Njëri gjakftohtë tjetri në trans
Letër Ragip Sylajt në Sllapuzhan
A rëtel pigaR tjalyS ën nazhupallS
Dy njerëz brenda të njëjtin emër
Si ndër të njëjtën çadër t’mërzisë
Si dy gjysma ëndërrimtare
Si dy gjysma t’vetmisë
Njëri mund t’jemi ylli n’orbitën e vet
Tjetri vetëm ishull që pranverën prêt
Merre me mend të ecje gjurmëve t’mia
Do të bëheshe krejt si unë
Të ecja gjurmëve tua
Ndoshta s’do të mbetesha në furtunë
Merre me mend të ecnim një shtegu
Me t’njëjtën etje, uri e brengë
Do t’ishim ylber me vetëm një ngjyrë
Me t’njëjtën pendesë me t’njëjtën këngë...
(24 nëntor 2013)
LETËR NJË MIKU NË PRESHEVË
Kam droje për Ty
Kam frikë për vete
Se një thikë helmi
Na rri ende ndërmjet
E kerberët e kufirit
më ndjekin nëpër ëndrra...
Ndaj s’mund të vij
Ai peizazh lirie
Sa lulëzon – venitet
M’thuaj miku im
Bukuria a përsoset
Ajo lartësi kozmike
Ajo vlerë mitike
Apo vetëm përflitet
Unë atje - si fjalë
Ti këndej vjen i gjallë
Të lutesh për trungun
E t’marrësh uratën
Unë - te tempulli i fjalës
Të mos e marr-jap mandatën
Ndaj po pres të përsoset liria
Apo një diell tjetër të lindë në mua
Kur kufomën e frikës ta hedh në lumë
E atë thikë djalli ta thyej në gur
E n’mes një gjaku t’mos ketë më mur
Ndoshta më nuk burgoset liria
Ndoshta ëndrra më nuk prangoset
Por druri i shqetësimit tim po rritet
Dhe durimi im po plagoset
Pse njeriu nuk përsoset
(26 gusht 2012)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire